Teoria Wszystkiego - Rozdział 5

                                                                    Natalia

Od tamtej rozmowy każdy dzień mijał podobnie : razem wychodziliśmy do szkoły , ćwiczyliśmy na siłowni , uczyliśmy się po lekcjach , rozmawialiśmy godzinami przez telefon.  Kuba stał się moim najlepszym przyjacielem. Wzajemnie się uzupełnialiśmy. Nawet nie zauważyłam kiedy się od niego uzależniłam. Spędzając z nim każdą wolną chwilę czułam się wyjątkowa , szczęśliwa i kochana. Kiedy go nie było..doskwierało mi uczucie osamotnienia i ogromnej pustki ( co mnie zdziwiło).

W międzyczasie zaprzyjaźniłam się z Kingą. Oprócz tego że jest szczupła i bardzo ładna , ma takich znajomych , którzy są w stanie obrobić tyłek nawet ,,twojej starej'' i znajomym twoich znajomych. Lubię jej poczucie humoru i cięty język.

Tak mijały dni..treningi , nauka , spotkania z Kingą ( która stała się moją najlepszą przyjaciółką , razem z Kubą ) . Czas leciał tak szybko , że ani się obejrzałam , nastał maj. Piękny , słodki maj.

Uważam , że ten miesiąc jest romantyczniejszy niż jakiekolwiek Walentynki. 

Wszystko osiąga stadium pełnego rozkwitu . 

Uczniowie myślą o wakacjach..nauczyciele jeszcze bardziej! Ci odważniejsi wolą wagary..

 Aż pewnego dnia ....stało się coś , co już na zawsze odmieniło moje życie.

Dla wszystkich był to typowy , majowy wtorek. Dla wszystkich Kuba był szkolnym kolegą , dla nauczycieli łobuzem i chuliganem. Jednak tego dnia po raz pierwszy spojrzałam na niego zupełnie inaczej...oczami zadurzonej dziewczyny. Jak to możliwe że dopiero teraz do mnie dotarło , ile on dla mnie znaczy? Jest przy mnie zawsze , gotowy pomóc i obronić. Strażnik moich sekretów ....właściciel mojego serca? Błagam , tylko nie to! To oznacza tylko jedno : cierpienie. 

Niewyobrażalne

Niemal namacalne..

Tylko..chyba jest za późno.

Kocham go. Jestem tego pewna niemal w stu procentach. Co teraz? Na pewno mu tego nie wyjawię.

Zrobię , jedyne co uważam za słuszne. Usiądę sobie i poczekam aż mi przejdzie. 

To nie ma prawa bytu! 

Tylko , że  to jest silniejsze ode mnie..codziennie z nim rozmawiam , spędzam wolny czas , uczę się.

Rozwiązanie jest jedno - ignorancja. 

Tylko tak pozbędę się tego idiotycznego uczucia.

Miłość jest dla słabych. A ja należę do ludzi silnych.

Choćby nie wiem ile to kosztowało : wyrzucę go ze swojego życia.